Αμεσος και ξεκάθαρος κίνδυνος

Hταν σαν μια άψογα μελετημένη χορογραφία: ο ανεπαίσθητος ήχος, το χέρι του προέδρου που το φέρνει στο αφτί του κι αμέσως μετά σκύβει, η αστραπιαία αντίδραση των σκούρων κοστουμιών που ορμούν καταπάνω του και τον σκεπάζουν, το εντυπωσιακό άλμα κι άλλων κοστουμιών που εμφανίζονται από το πουθενά και πέφτουν κι αυτά να τον καλύψουν, τα σώματα ασφαλείας με τα θεαματικά κράνη και τα προτεταμένα όπλα. Εικόνες εντυπωσιακές αλλά και οικείες: μα εκείνη την πράκτορα της Μυστικής Υπηρεσίας με την αλογοουρά, κι εκείνη την άλλη με τον ξανθό κότσο, δεν τις ξέρουμε από κάποια ταινία; Να, στην άκρη των χειλιών μας έχουμε τα ονόματά τους. Εικόνες που έχουμε δει τόσες φορές παιγμένες, που σχεδόν σου ‘ρχεται να πεις, αμάν πια αυτή η ζωή που μιμείται τόσο την τέχνη. Τις έχουμε δει τόσες φορές παιγμένες, κι όμως για δες πόσο σθεναρά αντιστέκεται το εκπαιδευμένο μας μυαλό στην τρισδιάστατη επίθεση της πραγματικότητας.