Vertigo με… Χάος

Η πιο πρωτότυπη δημιουργία του Αλφρεντ Χίτσκοκ και ένας από τους πιο γοητευτικούς κινηματογραφικούς γρίφους όλων των εποχών, ο «Δεσμώτης του ιλίγγου» (Vertigo, ΗΠΑ, 1958) δεν έχει χάσει ρανίδα από την αρχική μαγεία του. Στην ταινία, μια μυστηριώδης γυναίκα θα γίνει αντικείμενο του πόθου του ντετέκτιβ που την παρακολουθεί για λογαριασμό του συζύγου της και φίλου του. Ο ντετέκτιβ θα χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του όταν η γυναίκα αυτοκτονεί ως τη στιγμή που τυχαία (;) βλέπει μια άλλη γυναίκα στον δρόμο, εκπληκτικής ομοιότητας με την απόλυτη αγάπη του… Ο Χίτσκοκ συνεργάστηκε με τους Αλεκ Κόπελ και Σαμ Τέιλορ για τη σεναριακή διασκευή του μυθιστορήματος «Μεταξύ των πεθαμένων» των Πιερ Μπουαλό και Τομά Ναρσεζάκ, συγγραφέων της «Διαβολογυναίκας» που επίσης έγινε κλασική ταινία από τον Ανρί Ζορζ Κλουζό. Η υποκειμενική αγάπη που αγγίζει τη νεκροφιλία, ο αρρωστημένος φετιχισμός που γίνεται παράνοια (ο ντετέκτιβ προσπαθεί να μεταμορφώσει την «καινούργια» γυναίκα ακολουθώντας επακριβώς την εικόνα της νεκρής), η πιθανότητα της καλοστημένης απάτης που αιωρείται διαρκώς στον αέρα δημιουργούν ένα συναρπαστικό σύνολο στο οποίο απλώς παραδίνεσαι. Στην καλύτερη από τις τέσσερις ταινίες που γύρισε με τον Χίτσκοκ, ο Τζέιμς Στιούαρτ είναι άψογος στον ρόλο του ντετέκτιβ που καταδιώκεται από εμμονές και το φάντασμα του έρωτα, ενώ η Κιμ Νόβακ (που ο Χίτσκοκ αρχικώς δεν ήθελε για τον διπλό ρόλο της γυναίκας – μυστήριο) δεν χρειάζεται να καταβάλει προσπάθεια για να μας κερδίσει. Η παγωμένη ομορφιά της αρκεί. Είναι η τέλεια χιτσκοκική ηρωίδα και μία από τις πιο χαρακτηριστικές femmes fatale της ιστορίας του κινηματογράφου.