Επιστροφή στην πολιτική κανονικότητα

Επιστροφή στην πολιτική κανονικότητα. Αποστροφή στην αλαζονεία, στους πολιτικούς  «σταρ», τους «καρεκλοκένταυρους», αυτούς που ενστερνίστηκαν τον εθνικολαϊκισμό και ανταγωνίστηκαν (σε ενθουσιασμό και υπερβολή) τον Νάιτζελ Φάρατζ (ως προς τις ευρωσκεπτικιστικές του θέσεις), αυτούς που κατ’ επανάληψη έπαιξαν το μέλλον της Μεγάλης Βρετανίας κορόνα-γράμματα (βλέπε Ντέιβιντ Κάμερον και τα δημοψηφίσματά του για Σκωτία και έξοδο από την ΕΕ ή Λιζ Τρας και την οικονομική της πολιτική), αυτούς που υπονόμευσαν θεμελιώδεις δημοκρατικούς θεσμούς (ο Μπόρις Τζόνσον δεν δίστασε παρανόμως να ανακαλέσει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου), αυτούς που αναξιοπρεπώς παρέβησαν κανόνες που οι ίδιοι είχαν θεσπίσει και για τη σπουδαιότητα της εφαρμογής των οποίων υποκριτικά διατείνονταν στα τηλεοπτικά τους μηνύματα κάθε ημέρα (κατά την περίοδο των απαγορεύσεων για τον έλεγχο του κορωνοϊού), αυτούς που έβαλαν στο στόχαστρο το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (κάνοντας σημαία τού μετά-το-Brexit ευρωσκεπτικισμού τους την αποχώρηση από το σύστημα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Αποστροφή στις προσβλητικές αυτές για την ιστορία και το κύρος της χώρας πρακτικές. Αυτός θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος της νέας κυβέρνησης των Εργατικών.