Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου επιβάλλουν μια βασική παραδοχή στο πολιτικό προσωπικό του προοδευτικού χώρου: «Αποτύχαμε συλλογικά». Αποτύχαμε γιατί κανένα κόμμα του προοδευτικού χώρου δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες να φτάσουν στην κάλπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο προοδευτικός κόσμος δεν υπάρχει. Αλλωστε είναι ορατός στην κοινωνική αντιπολίτευση, στην απεργία, τα κοινωνικά κινήματα, στους εργασιακούς χώρους ή ακόμα ακόμα και στις αντεγκλήσεις στα οικογενειακά τραπέζια. Αυτά τα «μικρά» τα κάνει ο προοδευτικός κόσμος, αυτό το οποίο δεν μπορεί να καταφέρει είναι να ξεπεράσει τη συλλογική μελαγχολία και να δει προοπτική στη συμμετοχή και στην οργανωμένη πολιτική δράση. Αυτό συμβαίνει διότι ως χώρος δεν έχουμε συλλογικές αναπαράστασης νίκης για τουλάχιστον 15 χρόνια. Δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει να εμπλέκεσαι με την πολιτική και μέσα από αυτή να αλλάζεις συθέμελα προς το καλύτερο τη ζωή σου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή