Το μέλλον του τραμπισμού

Οι δηλώσεις δεν μετρούν ιδιαιτέρως στην πολιτική και συχνά αποδεικνύονται λόγια του… αέρα. Είναι κάτι που μας το θυμίζουν εμφατικά όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ειδικά στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών. Εκεί όπου, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου τους, στον απόηχο της δολοφονικής απόπειρας σε βάρος του Ντόναλντ Τραμπ, οι πρώην εσωκομματικοί αντίπαλοί του όχι απλώς «λησμόνησαν» τις βαρύτατες κατηγορίες που του είχαν προσάψει την περίοδο που διεκδικούσαν το χρίσμα του κόμματος, αλλά «υποκλίθηκαν» μπροστά του και τάχθηκαν άνευ όρων στο πλευρό του. Οσο για τον ίδιο, θεώρησε προφανώς «περασμένα ξεχασμένα» όσα έχει πει σε βάρος του ο γερουσιαστής του Οχάιο, Τζέι Ντι Βανς (μέχρι και με τον Αδόλφο Χίτλερ τον είχε παρομοιάσει…) και αποφάσισε να τον αναγορεύσει σε αυτή τη μάχη σε υπαρχηγό του, δηλαδή σε υποψήφιο αντιπρόεδρο.