Μπορεί να είναι λύση ο «αριστερός λαϊκισμός»;

Το βιβλίο αυτό γράφηκε μέσα στην καρδιά του Covid και όπως είναι φυσικό είναι βαθύτατα επηρεασμένο απ’ όσα συνέβησαν αυτή την περίοδο. Στην ουσία όμως τα συμπεράσματά του υπερβαίνουν τα προβλήματα που γεννήθηκαν με την πανδημία. Με αυτήν οξύνθηκαν φαινόμενα που προϋπήρχαν. Τότε διευρύνθηκαν και επιταχύνθηκαν οι μετασχηματισμοί που σηματοδοτούνται με τους όρους «μεταδημοκρατία» και «μεταπολιτική». Σύμφωνα με τη συγγραφέα – ο γράφων θεωρεί υπερβολική αυτή την άποψη, όχι όμως και εντελώς αβάσιμη – με πρόσχημα τον «εκσυγχρονισμό» τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποδέχθηκαν τις επιταγές του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, θέτοντας έτσι τις βάσεις της μεταπολιτικής, τη μετατροπή δηλαδή της πολιτικής σε απλό ζήτημα διαχείρισης από την πλευρά των ειδικών, που έλεγε και ο δημοσιογράφος και νυν ευρωβουλευτής Αυτιάς. Οι πολίτες δεν καλούνται πλέον να ψηφίζουν μεταξύ εναλλακτικών επιλογών, αλλά μόνο τους καλυτέρους «ειδικούς» για τις ίδιες επιλογές. Αυτοί οι «ειδικοί» κατανοούν καλύτερα από τους πολιτικούς τις ανάγκες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε βάρος της παραγωγικής οικονομίας. Ετσι χάθηκε ο πλουραλισμός. Μαζί του χάθηκε και το αίτημα της ισότητας, ο άλλος πυλώνας του δημοκρατικού ιδεώδους. Τελικά η δημοκρατία έγινε μεταδημοκρατία και η πολιτική μεταπολιτική. Μεταπολιτική είναι η μετατροπή της πολιτικής απλώς σε ζήτημα διαχείρισης όμοιων λύσεων. Και μεταδημοκρατία η μετατροπή της δημοκρατίας σε σύστημα αδιάφορο για την ισότητα.