Στο χείλος

Η τραγωδία της Αμερικής είναι ότι κάθε προαναγγελθείσα τραγωδία προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη. Ισχύει από τη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Τραμπ: και μόνη η εισπήδηση ενός τέτοιου προσώπου στην πολιτική ήταν ένας δημοκρατικός κόλαφος, τον οποίο μεγιστοποίησε η χωρίς επικράτηση στη λαϊκή ψήφο εκλογή του το 2016, η οποία οδήγησε στο ακόμα μεγαλύτερο δράμα της προεδρικής θητείας του, που ξεπεράστηκε από τη δηλητηρίαση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ολόκληρου του πολιτικού συστήματος και τελικά της αμερικανικής κοινωνίας με τον σπόρο της διχόνοιας, της μισαλλοδοξίας και της βίας, στοιχείων που επέτρεψαν, αν δεν οδήγησαν, στο πραξικόπημα της 6ης Ιανουαρίου 2021 και στην παραλίγο άλωση της αμερικανικής δημοκρατίας. Η νίκη του Μπάιντεν στις εκλογές του 2020 και μια θητεία στους αντίποδες εκείνης του προκατόχου του θα μπορούσαν να είχαν αναστείλει την πορεία προς την καταστροφή, αν δεν συνέβαιναν παράλληλα, και εντελώς διαβρωτικά, μια σειρά από γεγονότα που καθορίζουν τις φετινές προεδρικές εκλογές: η παραμονή του Τραμπ στο προσκήνιο παρά τα εγκλήματά του, η απόλυτη υποταγή του κόμματός του, η σκανδαλώδης λειτουργία ενός Ανώτατου Δικαστηρίου αποτελούμενου όχι απλώς από πρόσωπα της αρεσκείας αλλά από οπαδούς του (ως και σημαίες υπέρ του Τραμπ κρέμασαν κάποιοι δικαστές στον κήπο τους), η ρεβανσιστική, στα όρια του εμφυλίου πολέμου, διάθεση ενός μεγάλου μέρους του αμερικανικού λαού, επιχειρηματικών συμφερόντων και μέσων ενημέρωσης, το φανέρωμα της σωματικής και πνευματικής αδυναμίας του Μπάιντεν σε συνδυασμό με την εκ μέρους του, αλλά και του αμερικανικού establishment, άρνηση να ανοίξει τον δρόμο σε έναν άλλο υποψήφιο. Η πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ, ο τρόπος που έγινε – ερασιτεχνικός αλλά και αποκαλυπτικός των υστερήσεων του κράτους και των κινδύνων που διατρέχουν οι πολίτες -, οι συνέπειές της για την εικόνα του διασωθέντος αλλά και του εκλογικού αγώνα, κλείνουν προς το παρόν τον μαύρο κύκλο. Ως την επόμενη τραγωδία, που τη βλέπουμε να έρχεται.