Πριν και μετά την απόπειρα δολοφονίας

Aν και όπως συμβαίνει πάντοτε με τις πολιτικές δολοφονίες και τις απόπειρες, οργιάζουν ένθεν και ένθεν οι θεωρίες συνωμοσίας, η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή: ένα ακόμα ασταθές άτομο, σαν τον John Hinckley, Jr. που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Ρόναλντ Ρέιγκαν ή σαν τον Lee Harvey Oswald που δολοφόνησε τον JFK, άσκησε το δικαίωμα της οπλοχρησίας σε απονενοημένο διάβημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους: το παρόν τους μοιάζει με φάρσα. Το αποκορύφωμα της φάρσας είναι ότι τώρα ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν καλεί τους Αμερικανούς να συμφιλιωθούν, ενώ οι Δημοκρατικοί, αντί να αντιμετωπίσουν τους Ρεπουμπλικανούς με επιχειρήματα, λύσσαξαν να χώσουν τον Ντόναλντ Τραμπ στη φυλακή –με φαιδρές κατηγορίες. Αναρωτιέμαι πώς ένας τόσο φαυλόβιος μεγαλοεπιχειρηματίας δεν έχει διαπράξει σοβαρότερο έγκλημα από τον χρηματισμό μιας πορνοστάρ –εξάλλου, δεν φαίνεται να πληρώνει για το «έγκλημα» που όντως έχει διαπράξει διχάζοντας πικρά την αμερικανική κοινωνία. Αν και την εμφυλιοπολεμική ένταση υποδαυλίζουν αμφότερες οι παρατάξεις, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης: ο αλητήριος από το Κουίνς ξαναζωντάνεψε τον πόλεμο Βορείων-Νοτίων, τον οποίον «Νότος» έχασε στο πεδίο της μάχης, αλλά, μετά από μερικές δεκαετίες υποχώρησης, κέρδισε στο πεδίο της ειρήνης. Κι από τη στιγμή που το αξιακό του σύστημα, ή η απουσία του, βρήκε τον κατάλληλο εκπρόσωπο, οι πύλες της Κολάσεως άνοιξαν.