Η φωνή της Βούλας Γκίκα θα ακούγεται για πάντα ως ταιριαστό σιγόντο στους «Γλάρους» με τον Πάνο Γαβαλά, στο κομμάτι «Σε τούτο το στενό», στο «Να ‘τανε το ’21», αλλά και στο «Καρδιά μου μην παραπονιέσαι» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Κι αυτές είναι μόνο τέσσερις κορυφαίες στιγμές μέσα σε μια δισκογραφία με χιλιάδες διφωνίες. Επί σειρά ετών, άλλωστε, η λαϊκή τραγουδίστρια, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, αποτελούσε το μόνιμο σεγόντο στην εταιρεία Columbia έχοντας συνεργασία με τραγουδιστές όπως οι Στέλιος Καζαντζίδης («Κάποτε κάποια μέρα», «Κέρνα με γλυκειά μου αγάπη» κ.ά.), Στράτος Διονυσίου, Μιχάλης Μενιδιάτης. Η ίδια παρέμεινε στο λαϊκό στερέωμα περισσότερο από τρεις δεκαετίες – 1950, 1960 και 1970 –, ενώ σύζυγός της ήταν ο λαϊκός συνθέτης Νίκος Καρανικόλας. Το 1969, σε μια από τις λιγοστές στιγμές που πέρασε στη δισκογραφία ως «πρώτη φωνή», γνώρισε επιτυχία με το «Ξαναγεννήθηκα» του Ακη Πάνου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ