Ας ξεκινήσουμε με δύο βασικές παραδοχές: πρώτον, δημοσιογραφικά και από πλευράς αίσθησης στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο, η μη επανεκλογή της προέδρου της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, θα πυροδοτούσε περισσότερο ενδιαφέρον και πρωτοσέλιδα, μεγαλύτερη πολιτική αναστάτωση που είναι το βούτυρο στο ψωμί των πάσης φύσεων αναλυτών, μια σίγουρη καταστροφολογική προσέγγιση για την Ευρώπη που διαλύεται κ.λπ. Ετσι, η επιτυχημένη ολοκλήρωση της διαδικασίας μάλλον απογοήτευσε όσους περίμεναν ένα ευρωπαϊκό πολιτικό δράμα εν μέσω θέρους, με αλλεπάλληλες συναντήσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προκειμένου να καταλήξουν σε αξιόπιστες και ευρέως αποδεκτές εναλλακτικές λύσεις. Δεύτερον, η επανεκλεγείσα πρόεδρος θα ξεκινήσει τη δεύτερη θητεία της δρέποντας τις δάφνες της επιτυχημένης διαχείρισης κρίσεων την τελευταία πενταετία αλλά και εν μέσω αμφισβητήσεων για τους χειρισμούς της σε ορισμένες εξ αυτών (βλ. την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για θέματα διαφάνειας στις συμβάσεις παρασκευής εμβολίων την περίοδο του κορωνοϊού) και χωρίς καμία περίοδο χάριτος λόγω της ήδη υπάρχουσας εξοικείωσης με τις τρέχουσες προκλήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή