Κι όμως, παρά τα όσα συνέβησαν, και κυρίως ελέχθησαν, το Σάββατο, στις δυο πλευρές της «πράσινης γραμμής», του μοναδικού «τείχους» που χωρίζει εδώ και 50 χρόνια μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τη Λευκωσία, ανήμερα της επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η γνώμη μου είναι ότι κάτι θετικό «ψήνεται» για το Κυπριακό. Οι «φιέστες» τής από κει πλευράς δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το αναμενόμενο, και οι εκδηλώσεις μνήμης και θλίψης των δικών μας δεν ξέφυγαν πέρα από αυτό που θα περίμενε κανείς. Και αν αφήσουμε κατά μέρος τις εκατέρωθεν (εθνικιστικές) κραυγές περί «αδιανόητων προκλήσεων», διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα είπε ο Κυριάκος στους δικούς μας, και ο πρόεδρος Ερντογάν στους από κει, θα καταλάβει ότι τίποτε δεν άλλαξε στο κλίμα προσέγγισης που έχουν εγκαινιάσει εδώ και καιρό οι δύο ηγέτες. Υπάρχει ισχυρή βούληση να λυθεί το Κυπριακό ως το κλειδί για να προχωρήσει η διευθέτηση των διαφορών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και το Σάββατο δεν συνέβη τίποτε που να δυσχεραίνει αυτή την προσέγγιση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή