Παπούτσια

Οι υπαινιγμοί που ακούστηκαν για τον Δραγασάκη μαρτυρούν ένα βαθύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: την αδυναμία του να διαβάσει σωστά την εκάστοτε πολιτική στιγμή. Εντάξει, το πρόβλημα δεν προέκυψε τους τελευταίους, κασσελακικούς, μήνες. Από την εποχή της κυβερνώσας Αριστεράς, το κόμμα κοιτούσε την πραγματικότητα φορώντας τις παρωπίδες του δικού του μικρόκοσμου. Για παράδειγμα, οι νίκες του 2015 εκλήφθηκαν σαν επικράτηση της ιδεολογίας που το διαμόρφωσε παρότι κανένας απ’ όσους μελετούν τις τάσεις της κοινής γνώμης δεν διέκρινε σημάδια μιας στροφής της ελληνικής κοινωνίας προς τη ριζοσπαστική Αριστερά. Τη δεύτερη φορά στα έδρανα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν συνειδητοποίησε ότι έχασε την εξουσία εξαιτίας της ταξικής του μεροληψίας, απέδιδε την ήττα στην αποτυχία του να οδηγήσει τους ψηφοφόρους στην αριστερή γη της επαγγελίας. Στην προεκλογική περίοδο του 2023 υποτίμησε την επίδραση των γαλάζιων επιδομάτων. Στην πρόσφατη εσωκομματική αναμέτρηση, οι συριζαίοι αδιαφόρησαν για την απήχηση που είχαν, ή δεν είχαν, οι υποψήφιοι αρχηγοί τους στο σύνολο του εκλογικού σώματος. Προτού επανεφεύρει τον εαυτό του ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, τα στελέχη του θα χρειαστεί να μάθουν να μπαίνουν στα παπούτσια των ψηφοφόρων – όχι μόνο των πιστών αλλά κι εκείνων που θεωρούν δυνητικούς.