Ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα υπάρχει ένας τόπος όπου οι επισκέπτες του μοιράζονται τα τραύματά τους, μιλούν για τις πληγές τους, κλαίνε και γεμίζουν με τα δάκρυά τους μπουκάλια με νερό της λησμονιάς. Μοιάζει σουρεαλιστική η αφήγηση, αλλά η Αργυρώ Χιώτη τολμά με αυτά τα υλικά να δημιουργήσει το περιβάλλον της ιστορίας που θέλει να πει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή