Οι Δημοκρατικοί στρώνουν ξανά το χαλί στον Τραμπ

Αφήνοντας τις πολιτικές πεποιθήσεις στην άκρη, δεν υπήρξε δημοκρατικός άνθρωπος που να μην είχε δει θετικά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ: σε μία χώρα που είχε υποφέρει, εξακολουθούσε και συνεχίζει να υποφέρει από ρατσισμό πολλών μορφών, το να βρεθεί στον Λευκό Οίκο ένας μη λευκός ένοικος ήταν νίκη της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Νίκη ελπίδας που ακριβώς επειδή ερχόταν από την πιο ισχυρή και σημαντική δημοκρατία του πλανήτη αφορούσε τους πάντες. Τι έμεινε από αυτήν; Δύο λίαν αμφιλεγόμενες θητείες, η απώλεια της Κριμαίας, ένας συμβολισμός που ξεθώριασε ήδη στον καιρό της και, κυρίως, ότι οι Ομπάμα κατάφεραν να γίνουν εκείνοι σύστημα. Αυτά ήταν όλα. Και όσο κι αν κάποια μπορεί να εγείρουν διαφωνίες, ένα δεν έχει αντίλογο: ότι στο τέλος αναδύθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ. Και δεν βρήκαν άλλον, μόνον τη… Χίλαρι να σταθεί απέναντί του. Μα ο προκάτοχός του, όπως και το κόμμα του, δεν ένιωσαν την ανάγκη ούτε καν να σκεφτούν αν συνέβαλαν τελικά στη μετεωρική πορεία του στην εξουσία.