Στην καρδιά της ελληνικής κρίσης χρέους είχε προκαλέσει αίσθηση, μεταξύ άλλων, η δήλωση ενός ανώτατου στελέχους της τότε τρόικας ότι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που θα πρέπει να συνεισφέρει στο δεύτερο μνημόνιο η Ελλάδα θα έφτανε τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Τότε είχαν γραφτεί τα περίφημα δημοσιεύματα στο εξωτερικό ότι πωλείται η Ακρόπολη και στο εσωτερικό ότι θα ιδιωτικοποιηθούν ακόμα και τα κρατικά νοσοκομεία. Τελικά και τα αρχαία έμειναν ελληνικά και τα νοσοκομεία συνέχισαν σταθερά κρατικά να κάνουν τη δουλειά τους όπως την έκαναν. Τι άλλαξε τότε; Πολύ απλά δημιουργήθηκε ο περίφημος λογαριασμός στην Τράπεζα της Ελλάδος που κατετίθεντο όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις ή μισθώσεις κρατικών ακινήτων. Αργότερα, επί ΣΥΡΙΖΑ, συγκεντρώθηκαν και τα ταμειακά διαθέσιμα των κρατικών φορέων. Ο λογαριασμός αυτός ελεγχόταν σε έναν βαθμό από τους δανειστές και είχε μέχρι και τις μέρες μας συγκεκριμένους κανόνες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή