Γέλιο και κλάματα

^«Second hand embarrassment». Είναι εκείνο το είδος ντροπής που νιώθει κάποιος εξαιτίας μιας πράξης ενός άλλου. Οταν δηλαδή αισθάνεσαι άσχημα για κάτι που συμβαίνει μπροστά σου, ακόμα κι αν δεν συμμετέχεις ή δεν το προκαλείς. Οταν νιώθεις αμηχανία από κάτι που είναι τόσο άκομψο, τόσο προσβλητικό, τόσο αισχρό, που τελικά αισθάνεσαι ντροπή για λογαριασμό του άλλου. Κάπως έτσι φαίνεται ότι ένιωσε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αθηνά Λινού τη στιγμή που ο Παύλος Πολάκης επέπληττε απαξιωτικά τη συνεργάτιδα του Αδωνη Γεωργιάδη: «Μη στρίβετε τη μούρη σας, κυρία μου. Σε σας το λέω, έχετε ένα μόνιμο, όχι χαμόγελο, ένα στρίψιμο του στόματος εν είδει απαξίας. Είναι εκνευριστικό. Εχετε μια κυρία συνεργάτη του υπουργού που έχει ένα μόνιμο στριφογύρισμα προσώπου απαξίας. Είναι εκνευριστικό να το βλέπω». Την κυρία, που κοιτούσε αποσβολωμένη, υπερασπίστηκαν άλλοι βουλευτές που ήταν παρόντες – μάταια ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος του εξηγούσε ότι η γυναίκα δεν φταίει, «έχει πρόβλημα υγείας», προσπαθώντας να προστατέψει ακόμα και τον ίδιο από το αναίτιο ξέσπασμα λεκτικής βίας απέναντι σε μια γυναίκα. Λίγα λεπτά αργότερα τον λόγο παίρνει η κυρία Λινού νιώθοντας αυτό το παράξενο αίσθημα της ετεροντροπής: «Θέλω να ζητήσω προσωπικά συγγνώμη από τη συνάδελφο που υπέστη αυτή τη μορφή βίας και νομίζω ότι δεν μπορούμε να επιτρέπουμε τέτοια συμπεριφορά, δεν έχει σημασία από ποιον προέρχεται, σε καμία γυναίκα και κανέναν άνθρωπο».