Εκπληξη

Η κασσελακική απόφαση να διαγραφεί ο Παύλος Πολάκης εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία κινήσεων που εκπλήσσουν όσους τις ακούν με τη δυνατότητά τους να εκπλήσσονται ακόμα. Γιατί όντως κανείς δεν περίμενε να ληφθεί το παραμικρό πειθαρχικό μέτρο επειδή ο εμπνευστής του -ισμού που διαμόρφωσε τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ο νταής εαυτός του. Κι η απροθυμία του προέδρου του κόμματος (αλλά και πολλών στελεχών του, όπως φάνηκε από τον αριθμό των υπερασπιστών του Σφακιανού) να καταδικάσει στ’ αλήθεια τη συμπεριφορά του έδειξε ότι τελικά το λαϊκό αισθητήριο δεν εξαπατήθηκε. Ο διαρκώς αυτο-αναφλεγόμενος σύντροφος δεν έχασε την κομματική του ταυτότητα, εκδιώχθηκε απλώς από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ –  και μάλιστα η εντολή δόθηκε με πόνο της αρχηγικής καρδιάς, αφού για τον Στέφανο Κασσελάκη είναι «αδιαπραγμάτευτο» πως εκείνος «είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με έργο, αντιπολιτευτική ισχύ και ανιδιοτελή παρουσία», ενώ διάφορες αριστερές έσπευσαν να παραδεχτούν πως παρότι δεν ήταν κομ ιλ φο κάνοντας μπούλινγκ σε μια εργαζόμενη, αυτές αδιαφορούν για τον μικροαστικό καθωσπρεπισμό. Για πολλές φυλές συριζαίων, λοιπόν, η αψάδα δεν ταιριάζει στις κοινοβουλευτικές αίθουσες αλλά πρέπει να διαδηλώνεται οπουδήποτε αλλού.