Φαντασμα(λλη)γορία: μια τοπογραφία

Οι τελετές έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων σκηνοθετούνται διαχρονικά με τρόπο ώστε να προβληθούν στην οθόνη, να διαμεσολαβήσουν δηλαδή μια εικόνα της εκάστοτε διοργανώτριας χώρας προσφέροντάς την ως υπερθέαμα προς κατανάλωση κατ’ οίκον· η χωρική οριοθέτηση σε ένα στάδιο εξυπηρετεί ανέκαθεν και σκηνοθετικά αυτή τη συμβολική αναγωγή συντελώντας αναπόφευκτα και σε μορφές εξιδανίκευσης. Στη φετινή τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι υπονομεύτηκε αυτή η διαχρονική αρχή, πάρθηκε ένα μεγάλο ρίσκο άνευ προηγουμένου. Την περασμένη Παρασκευή υπήρξαμε λοιπόν μάρτυρες περισσότερο παρά θεατές ενός ποτ-πουρί καλλιτεχνικών δράσεων κατά μήκος του Σηκουάνα, που μετέτρεπαν την πόλη σε μια υπαίθρια έκθεση από πολύχρωμες κινούμενες εικόνες. Παρακολουθήσαμε ένα οργιαστικό τελετουργικό να διαχέεται στην πόλη, την ίδια την Πόλη του Φωτός να ενσωματώνεται ως σκηνικός χώρος σε αυτό – αντί να του επιβάλλει τη δική της σκηνογραφία – και εντέλει τον αστικό ιστό να διεισδύει σε μια χαλαρά ενορχηστρωμένη φαντασμαγορία.