Πάμε μια βόλτα στον Σηκουάνα

Θα αναφερθώ πρώτα στο σοβαρό διότι τα περισσότερα από όσα αφορούν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, οι διαφωνίες, οι κόντρες, οι παρανοήσεις, τα σχόλια, θεωρώ ότι ήταν φαιδρά – όσο κι αν το φαιδρό μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα ενδεικτικό και, τελικά, σημαντικό. Το σοβαρό όμως είναι η… ετυμηγορία που διατυπώθηκε από μεγάλες εφημερίδες έως χρήστες του Διαδικτύου. Αυτοί στους οποίους δεν άρεσε η τελετή είναι ακροδεξιοί. Το θεωρώ ανατριχιαστική συλλογιστική. Το να συνδέεις την αποδοχή μιας καλλιτεχνικής ή πνευματικής δημιουργίας με μια πολιτική ή ό,τι άλλο ιδεολογία είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις των ολοκληρωτισμών. Είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει ο Ρέι Μπράντμπερι στο «Φαρενάιτ 451», η συλλογιστική του χαλίφη Ομάρ όταν έκαψε τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Η συγκεκριμένη τελετή σε άλλους άρεσε και σε άλλους δεν άρεσε. Για λόγους που έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με όσα είδαμε. Και όχι με ό,τι πιστεύουμε ότι πιστεύουν οι ενθουσιασμένοι ή οι απογοητευμένοι με το θέαμα. Τελεία, παράγραφος.