Oταν η «κρυφή μαρτυρία» γίνεται δημόσια, παίρνει εκρηκτικές μορφές: «Φωνάζει αυτό που ιστορικά θα έπρεπε να ψιθυρίζεται, να συγκρατείται, να καταπνίγεται, να φιμώνεται και να καταπιέζεται. Αν τα αποτελέσματα μοιάζουν με στιγμές τρέλας, αν η πολιτική που παράγουν είναι ταραχώδης, φρενήρης, παραληρηματική και ορισμένες φορές βίαιη, είναι επειδή οι αδύναμοι βρίσκονται τόσο σπάνια στη δημόσια σκηνή, κι επειδή έχουν τόσα να πουν και να κάνουν» (σ. 463).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή