Πλαίσιο

Για τους ίδιους τους κυβερνώντες φαίνεται πως αρκεί και με το παραπάνω – αλλιώς δεν θα πανηγύριζαν ως «ενδελεχές και εμπεριστατωμένο» ένα αποτέλεσμα προκαταρκτικής εξέτασης το οποίο παρουσιάστηκε με κατηγορηματικά επιρρήματα σαν το «αναντίλεκτα», ούτε θα απαιτούσαν τη συγγνώμη των πολιτικών τους αντιπάλων. Ωστόσο, για να δουλέψουν τα εργαλεία με τα οποία φιλοτεχνήθηκε το κυβερνητικό προφίλ της πρώτης τετραετίας θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί κάπως διαφορετικά ο πέμπτος χρόνος διακυβέρνησης. Θα έπρεπε να είχαν αντέξει ο Εβρος στις πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού και η Θεσσαλία στον Daniel. Ή να είχε επιτευχθεί ο στόχος του «13 στις 13» στις περσινές αυτοδιοικητικές εκλογές και να μην πέσει στο 28% η ΝΔ στις ευρωεκλογές. Θα έπρεπε, δηλαδή, η κυβέρνηση να μην έχει περάσει μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας έχει αμφισβητηθεί τόσο η διαχειριστική της επάρκεια σε έκτακτες συνθήκες όσο κι η αποτελεσματικότητά της στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας. Γιατί πλέον μέχρι και τα θέματα που δεν της κόστισαν στις τελευταίες εθνικές κάλπες, όπως οι υποκλοπές, μπορεί να προστεθούν στον κατάλογο με εκείνα στα οποία συγκεντρώνει αρνητικές αξιολογήσεις. Σήμερα, τίποτα δεν γράφει πια εκτός του πλαισίου δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης.