Σκοτώνουμε τους εχθρούς του εβραϊκού κράτους, τους εγκεφάλους και τους δράστες τρομοκρατικών ενεργειών, όπου και αν βρίσκονται, ως ένα μέσο αποτροπής και μια προειδοποίηση στους ομοίους τους πως αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθούν κι εκείνοι: είναι η στρατηγική την οποία έθεσε σε εφαρμογή η πρώτη και μόνη μέχρι σήμερα γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ (1969-1974), η Γκόλντα Μέιρ, μετά τη σφαγή των αθλητών της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972, στα χέρια μιας παλαιστινιακής τρομοκρατικής οργάνωσης. Από τις «στοχευμένες εκτελέσεις» δεκάδων Παλαιστινίων που θεωρήθηκαν συνυπεύθυνοι, τα χρόνια που ακολούθησαν, στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, μέχρι τις δολοφονίες πέντε πυρηνικών επιστημόνων στο Ιράν ανάμεσα στο 2010 και το 2020, από την πυραυλική επίθεση στον Ανατολικό Λίβανο, που σκότωσε τον τότε χαρισματικό ηγέτη της Χεζμπολάχ Αμπάς Μασάουι το 1992, μέχρι τους πυραύλους που εξόντωσαν τον περασμένο Απρίλιο τον στρατηγό Μοχαμάντ Ρεζά Ζαχεντί, υψηλόβαθμο στέλεχος των ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, στη Συρία, είναι σαφές πως το «δόγμα Μέιρ» δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Το ρίσκο το οποίο ανέλαβε όμως τώρα ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, με το διπλό χτύπημα στη Βηρυτό και την Τεχεράνη, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν μέσα στο ίδιο βράδυ τη ζωή τους το Νο 2 της Χεζμπολάχ, ο Φουάντ Σουκρ, και ο ηγέτης του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, ο Ισμαήλ Χανίγια, είναι τεράστιο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή