Καχυποψία

Υπάρχει όμως μια παράμετρος που επιμελώς αγνόησαν οι εμπλεκόμενοι: μιάμιση μέρα κουβέντιαζαν για το πώς θα συμμαχήσουν ώστε να διεκδικήσουν κάτι το οποίο δεν προβλέπεται θεσμικά. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς πτυχίο Νομικής για να σκεφτεί ότι το Κοινοβούλιο δεν νομιμοποιείται να απαιτήσει από μια εισαγγελέα να στοιχειοθετήσει ενώπιόν του το αποτέλεσμα μιας προκαταρκτικής εξέτασης – ότι η νομοθετική εξουσία δεν νομιμοποιείται να παρεμβαίνει στο έργο της δικαστικής, δηλαδή. Κι όμως, οι αντιπολιτευόμενοι προτίμησαν να παραβλέψουν μια τέτοια «λεπτομέρεια» για χάρη της εφετζίδικης αντιπολίτευσης. Σ’ αυτή τους τη συμπεριφορά κρύβεται και το πραγματικό εμπόδιο στον συνασπισμό τους ενάντια στην κυβέρνηση: αν δυσκολεύονται, ή δεν επιθυμούν, να ακολουθήσουν τους κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος – ή τις προβλέψεις του Κανονισμού της Βουλής – προκειμένου να ασκήσουν υπεύθυνη και εμπεριστατωμένη αντιπολιτευτική κριτική στους κυβερνώντες, τότε είναι αδύνατο και να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλο, αφού ο καθένας τους γνωρίζει ότι όποιος κάθεται δίπλα του στο τραπέζι του σχεδιασμού δρα με μικροκομματικά κίνητρα. Και η καχυποψία τους φτάνει – και αναπόφευκτα μεταδίδεται – στους ψηφοφόρους.