Δεν γκρινιάζω – δεν γκρινιάζω, χάνομαι γιατί ρεμβάζω. Κι εγώ θα ήθελα να δω τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ να αναδύεται μπρούντζινη από τον Σηκουάνα, αλλά δεν την είδα. Τη Φρανσουάζ Αρντύ επίσης ή τη Σαρλότ Κορντέ να σφάζει τον Μαρά στην μπανιέρα του. Μα πιο πολύ θα ήθελα να δω την Κατρίν Ντενέβ ολοζώντανη σε ρόλο οικοδέσποινας του γαλλικού πολιτισμού αντί να δω τη Lady Gaga με ροζ φούντα στον ποπό, στην πιο αμήχανη εκδοχή του εαυτού της, συν ένα αξιοθρήνητο γιουροβιζιονικής εμπνεύσεως ντεφιλέ «νέων γάλλων σχεδιαστών», ο Θεός να τους κάνει σχεδιαστές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή