Οχι, δεν είναι μόνον η απέλπιδα προσπάθεια της ΕΕ να πλησιάσει σε ανταγωνιστικότητα την Κίνα μέσα από τη συρρίκνωση επιτευγμάτων της όπως το κοινωνικό κράτος. Ούτε η κάθε μορφής περιοριστική πολιτική στις δαπάνες του δημόσιου τομέα, που ασφαλώς και δεν μπορεί πλέον να δεσπόζει όπως στο παρελθόν. Αυτό που κάνει τη σημερινή Ευρώπη να έχει αποκτήσει ξαφνικά μία αίσθηση ότι αφήνει πίσω της τις πιο μεγάλες από τις κατακτήσεις της κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας της, για τις οποίες χύθηκε πολύ αίμα, έρχεται επίσης από την ιστορία της, όμως από πολύ πιο παλιά: από τους «σκοτεινούς χρόνους» και μία από τις πρώτες ενωσιακές απόπειρες (υπήρξαν αρκετές) τμήματός της που σήμερα μεγάλο μέρος του ανήκει στην ΕΕ, όπου το μόνο που μετρούσε ήταν και πάλι η οικονομία. Αυτή, ήταν η πρώτη ομοιότητα. Υπήρχαν και άλλες με τη μεσαιωνική Χανσεατική Ενωση, που μοιάζει πλέον σαν να έχει δώσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο υπήρξε στη Γηραιά Ηπειρο γενετικό υλικό στο νυν εγχείρημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή