Μονάχα εσύ υπάρχεις

Ναι, υπάρχει τρόπος και να απομυθοποιήσουμε την παντοδυναμία των υπολογιστών και να αποτρέψουμε τον κίνδυνο να μας κάνουν να ξεχάσουμε την έννοια των ανθρώπινων αρετών. Ας διαβάσουμε, για παράδειγμα, τους παρακάτω στίχους από το ποίημα «Ο ερωτευμένος» του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, από τα «Ποιήματα» των εκδόσεων Πατάκη: «Πρέπει να προσποιηθώ πως κάποτε υπήρξαν / η Ρώμη κι η Περσέπολη κι ότι μια σκόνη / φτενή καταμέτρησε των επάλξεων τη μοίρα / που έσβησαν οι αδήριτοι αιώνες. / Πρέπει να επινοήσω την πυρά και τα όπλα / του έπους και τα απύθμενα πέλαγα / που ροκανίζουν τα θεμέλια της οικουμένης. / Πρέπει να υποκριθώ ότι υπάρχουν κι άλλοι. Ψέματα. / Μονάχα εσύ υπάρχεις. Η δυστυχία μου, εσύ / κι η ευτυχία μου, απλή μαζί και ανεξάντλητη». Μα θα μπορούσε ποτέ να γράψει τέτοιους στίχους το chatbot;