Μύθοι και αλήθειες για τους «κανόνες» του 2027

Ενα βράδυ του Ιανουαρίου του 2020, μετά τη συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου του Κυριάκου Μητσοτάκη στη διακυβέρνηση, η εθνική αντιπροσωπεία άλλαζε – με 163 «ναι» – το εκλογικό σύστημα. Εκτοτε και μέχρι τον Ιούνιο του 2023, δηλαδή προτού καν εφαρμοστεί η ενισχυμένη αναλογική της ΝΔ, ανοιγόκλειναν στο παρασκήνιο συζητήσεις για νέες παρεμβάσεις στον νόμο και εξελίσσονταν ατύπως κουβέντες αναφορικά με τις κυβερνητικές συνεργασίες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μετά τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, οι οποίες παρότι «δεύτερης» κατηγορίας προκάλεσαν προβλήματα σε όλους. Για άλλη μία φορά το εκλογικό σύστημα συζητείται πίσω από κλειστές πόρτες κυβερνητικών και αντιπολιτευτικών γραφείων περισσότερο και από τον χρόνο των εκλογών. Και αυτό όχι μόνο γιατί η ευρωκάλπη αντιμετωπιζόταν από όλες τις πλευρές ως κρας τεστ δυνάμεων – που δεν… πέτυχε για κανέναν: για τη ΝΔ σχετικά με την προοπτική (την άνεσή της, ακριβέστερα) να διεκδικήσει εκ νέου την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές και για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σχετικά με την εδραίωση ισχυρότερου ρόλου και δυναμικής καθ’ οδόν προς την εθνική αναμέτρηση. Είναι επιπλέον το γεγονός ότι, παρά τις διαψεύσεις στη δημόσια σφαίρα, στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν καταρτισθεί κατά καιρούς σχέδια αλλαγών και έχουν υπάρξει εισηγήσεις προς το πρωθυπουργικό γραφείο για άμεσες διορθώσεις στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας» ενόσω καταγράφονται αναταράξεις στο διεθνές περιβάλλον. Ο Μητσοτάκης έχει κάθε (πολιτικό) λόγο στην παρούσα φάση – και από τη στιγμή που το κακό γαλάζιο σκορ στον τελευταίο εκλογικό αγώνα έχει οδηγήσει την κυβερνητική παράταξη σε καλοκαιρινή επιχείρηση απεγκλωβισμού της από το αρνητικό κλίμα – να κόβει τη σεναριολογία για τους «κανόνες» του 2027, προτού λάβει διαστάσεις: δεν θέλει αποπροσανατολισμούς (πόσω μάλλον ηττοπάθεια) στο κυβερνών κόμμα και, κυρίως, δεν θέλει να εισπράξει κατηγορίες περί τακτικισμού που θα πλήγωναν το προφίλ «θεσμικής» αξιοπιστίας το οποίο θεωρεί ότι έχει καλλιεργήσει εξαντλώντας την πρώτη τετραετία του και απορρίπτοντας προηγούμενες προτάσεις για τροποποίηση του εκλογικού νόμου.