Γιατί οι αθλητές στο βάθρο δαγκώνουν τα μετάλλια;

Οι λόγοι πολλοί. Είναι ιστορικοί, ανθρωπολογικοί, αλλά και… μιντιακοί. Επειτα από κάθε απονομή βλέπουμε τους νικητές να δαγκώνουν τα μετάλλιά τους. Από… σοκολάτα είναι; Μιμητισμός και επιβεβαίωση μιας κλασικής θεωρίας. Αυτή της παράδοσης: κάποτε το δάγκωμα χρησιμοποιήθηκε σε χρυσά νομίσματα – ένα πολύ εύπλαστο μέταλλο – για να καταλάβουμε αν ήταν πραγματικά αυθεντικά με βάση το πόσο ήταν δυνατό να τρυπηθούν με τα δόντια. Τα μετάλλια, ωστόσο, δεν περιέχουν περισσότερα από λίγα γραμμάρια χρυσού στις μέρες μας και κάθε οργανωτική επιτροπή αποφασίζει πώς θα συνθέσει το δικό της: στο Παρίσι 2024 υπάρχει λίγο από το σίδερο του Πύργου του Αϊφελ σε καθένα από αυτά. Επομένως, το τεστ μετάλλου δεν έχει πλέον νόημα. Σήμερα, το δάγκωμα των μεταλλίων δεν έχει πρακτική χρήση για τον έλεγχο της αυθεντικότητας, αλλά παραμένει ως μια συμβολική και εικονική πράξη που σχετίζεται με τη νίκη και τον θρίαμβο. Πάντως, η παράδοση και η συνήθεια είναι πάντα εδώ. Η ουσία είναι πως αποτελεί μια εικονική και συμβολική χειρονομία στους αθλητικούς αγώνες, ιδιαίτερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πρακτική έγινε ιδιαίτερα διαδεδομένη τη δεκαετία του 1990 και του 2000, με την αύξηση της κάλυψης των Ολυμπιακών Αγώνων από τα μέσα ενημέρωσης και τις φωτογραφίες που αποτυπώνουν αθλητές να δαγκώνουν τα μετάλλιά τους.