Μεθοδικότητα

Βέβαια, επειδή η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σύνθετη απ’ όσο την παρουσιάζουν πολιτικοί σαν κι αυτόν, η απάντηση στο δίλημμά του δεν είναι τόσο εύκολη. Μέχρι και το 76% της βάσης του Reform δήλωσε αντίθετο στις ταραχές. Οι δε αντιδιαδηλώσεις απέδειξαν ότι η βία απωθεί το ευρύ κοινό (το 85% του συνολικού δείγματος μιας άλλης έρευνας του YouGov τάχθηκε εναντίον των ταραξιών). Ετσι, ο Φάρατζ από τη μια καταδίκαζε «κάθε μορφή πολιτικής βίας», λέγοντας ξανά και ξανά πως θέτει μόνο ερωτήσεις για το μεταναστευτικό, κι από την άλλη διατεινόταν ότι η βία δεν προέρχεται αποκλειστικά από την Ακροδεξιά – αφού ευθύνεται γι’ αυτή κι ο «όχλος των μουσουλμάνων εξτρεμιστών» –, διερωτώμενος ταυτόχρονα αν οι Αρχές κρύβουν κάτι για τη δολοφονία των τριών κοριτσιών. Η ρητορική του, δηλαδή, συνδύαζε όσα θέλει να ακούσει ο μέινστριμ ψηφοφόρος με εκείνα που ντοπάρουν τον ακροδεξιό. Οι επιδόσεις ομοϊδεατών του ανά την Ευρώπη έχουν δείξει ότι σε δημοκρατίες που λειτουργούν κόμματα σαν το δικό του βγαίνουν απ’ το πολιτικό περιθώριο εφόσον νερώσουν πολύ το κρασί της ακρότητάς τους. Η ισορροπία που εκείνος επιζητά είναι δύσκολη τεχνικά άσκηση. Κι ευτυχώς, στη δική του πλευρά του ιδεολογικού φάσματος ελάχιστοι έχουν τη μεθοδικότητα που αυτή απαιτεί.