Πριν εμφανισθεί ο «υπερτουρισμός» υπήρχε, σε κάποιες περιοχές της γης, ο «υπερπληθυσμός». Για παράδειγμα το Χονγκ Κονγκ και το Μανχάταν. Τι είναι ο «υπερτουρισμός»; Η μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων σε περιορισμένο τόπο και σε περιορισμένο χρόνο. Ο τουρισμός στην Ελλάδα καταλαμβάνει το 10% – 15% της έκτασής της. Ας σκεφτούμε τον ίδιο ή και τον διπλάσιο κόσμο, να διαχέεται σε μια διπλάσια ή και τριπλάσια έκταση, στον διπλάσιο ή τριπλάσιο χρόνο. Μια μορφή θεραπείας σε σχέση με τον «υπερτουρισμό», θα ήταν να διαχύσουμε τους ανθρώπους σε περισσότερους χρόνους και σε διαφορετικά μεταξύ τους χρονικά διαστήματα. Μη φανταστούμε πως η καταπολέμηση του υπερτουρισμού είναι μια αντικοινωνική και αντιοικονομική δραστηριότητα, αντικοινωνική και αντιοικονομική τόσο σε σχέση με την προσφορά όσο και με τη ζήτηση. Η δυνατότητα διακοπών για όλο και μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, η δυνατότητα μετάβασης σε όλο και πιο μακρινούς προορισμούς, επιδεινώνουν το πρόβλημα του υπερτουρισμού. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες αυτόματα σχεδόν προκύπτουν ως πιο αποτελεσματικές ή μάλλον ως λιγότερες απαγορευτικές κάποιες λύσεις. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αθήνα. Αν τα τουριστικά ενδιαφέροντά της δεν ήταν συγκεντρωμένα στο ιστορικό της κέντρο και ένα νέο μουσείο πήγαινε στην Ακαδημία Πλάτωνος ή στον Ελαιώνα, θα δημιουργούνταν ένας ακόμη πόλος, εξίσου τουριστικός, σε σχέση με τον υπάρχοντα. Χρειαζόμαστε όμως έναν συνδυασμό κινήτρων και διάχυσης, αλλά μιας διάχυσης μέσα στον υφιστάμενο ιστό και όχι εις βάρος της αγροτικής γης και του περιβάλλοντος τοπίου. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, ο ορεινός όγκος της Ελλάδας να γίνει μια σειρά τουριστικών προορισμών, επιλύοντας σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα του υπερτουρισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή