Το ζήτηµα του έθνους υπήρξε πάντα µια δοκιµασία για τον µαρξισµό και τα πολιτικά ρεύµατα που επηρεάστηκαν από αυτόν. Η εντυπωσιακή ικανότητα του εθνικισµού να συσπειρώνει και να κινητοποιεί µάζες που περιλάµβαναν και τους εργαζοµένους ερχόταν σε σύγκρουση µε την εκτίµηση ότι η καπιταλιστική εκµετάλλευση διαµόρφωνε µια τάξη που εξαιτίας της συντριπτικής υποτέλειάς της δεν µπορούσε παρά να διεκδικεί µια καθολική χειραφέτηση που υπερέβαινε τα πολιτικά, ιδεολογικά και γεωγραφικά όρια του έθνους – κράτους. Αντίστοιχα, η θέση ότι το έθνος είναι µια ιδεολογική κατασκευή που διαµορφώνει µια πλασµατική αίσθηση κοινότητας συµφερόντων σε κοινωνικά τάξεις που εξ ορισµού δεν είχαν τίποτα το κοινό, αναµετριόταν διαρκώς µε το γεγονός ότι τα εργατικά στρώµατα όχι µόνο αποτέλεσαν ενεργά τµήµατα (ενίοτε και πρωτοπόρα) εθνικών κινηµάτων, αλλά συχνά πρωτοστατούσαν στις εκδηλώσεις εθνικιστικής αντιπάθειας ή ακόµη και µίσους ενάντια στις εργατικές τάξεις «αντίπαλων» εθνών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή