Αποτελεί εκπεφρασμένη αντίληψη της κυβέρνησης – και δικαίως – ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας τίθεται πλέον ως προτεραιότητα στη στρατηγική της. Ειδικά μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών, όπου το εκλογικό σώμα «φλερτάρισε» και με δυνάμεις του υπερδεξιού χώρου, οι οποίες ενίοτε λειτουργούν και ως «κυτίο παραπόνων». Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, διαφημίστηκε πολλάκις η μάχη εναντίον της ακρίβειας, όπως και η καθημερινή δυσανεξία με τη γραφειοκρατία ή η πάταξη της βίας και της παραβατικότητας.

Η πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά, που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα της Ανατολικής Αττικής και έφτασε έως την άκρη του αστικού ιστού, στο Ανω Χαλάνδρι και τα Βριλήσσια, διανοίγει χώρο για ένα νέο μέτωπο. Αν όντως η κυβέρνηση θέλει να αφουγκραστεί το πρόβλημα της καθημερινότητας, ιδού η καινούργια πρόκληση. Οι άνθρωποι που έχασαν σπίτια, αυτοκίνητα, ακόμη και επιχειρήσεις είναι οι φωνές της νέας καθημερινότητας και απαιτούν επίλυση των προβλημάτων τους. Διότι μία ημέρα με ισχυρό άνεμο άφησαν την περιουσία τους ως είχε για να τη βρουν το επόμενο πρωί μέσα στη στάχτη.

Τα κυβερνητικά στελέχη και οι «μοχλοί» του κρατικού μηχανισμού οφείλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους εάν θέλουν να ακούσουν τους ανθρώπους που βρίσκονται στο έλεος της κλιματικής κρίσης, αλλά συνεχίζουν να προσβλέπουν στην αρωγή της κρατικής μηχανής. Οτιδήποτε άλλο είναι αθέτηση της υπόσχεσης ότι σκύβει κανείς πάνω από το περιβόητο «μέτωπο της καθημερινότητας».

Το σημαντικότερο δε είναι πως ό,τι μπορεί να γίνει πρέπει να γίνει τώρα και χωρίς καθυστέρηση. Ισως σαν πρόβα για την επόμενη φυσική καταστροφή. Διότι αυτό που μοιάζει με εξαίρεση και περιστασιακό φαινόμενο, δυστυχώς αποτελεί τη νέα κανονικότητα που μας επισκέπτεται από το μέλλον.