«Η ιατρική έχει και αυτή την αχίλλειο πτέρνα της»

Πιστώνεται στον Γιάννη Τσαρούχη, που, αν και έχει ειπωθεί – ίσως και γραφεί – δεκαετίες πριν από τον θάνατό του, παραμένει πάντα μια φράση αναντικατάστατης σημασίας και αξίας. Αφορούσε τον φίλο του ψυχίατρο Αγγελο (Βαλή για τους δικούς του) Κατακουζηνό, μια πολυεδρική προσωπικότητα ευρωπαϊκού βεληνεκούς, αν θυμηθούμε πόσοι άνθρωποι των γραμμάτων είχαν έρθει στην Ελλάδα με δική του πρωτοβουλία τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 (ανάμεσά τους και ο Αλμπέρ Καμί που τα πεπραγμένα της επίσκεψής του, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, στη χώρα μας έχουν συγκροτηθεί σε βιβλίο). Ελεγε λοιπόν η περίφημη φράση πως «ο Βαλής δεν ήταν ο γιατρός, ήταν το γιατρικό» και μας τη θύμισε η συνομιλία με τον Αλέξανδρο Χατζηπαύλου, με την προτεραιότητα που δίνει στην ηθική διάσταση του λειτουργήματος της ιατρικής και της άσκησής του από τους ίδιους τους γιατρούς. Κλινικός καθηγητής Ορθοπεδικής και Αποκατάστασης του Πανεπιστημίου του Τέξας και ομότιμος καθηγητής Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, συγγραφέας οκτώ βιβλίων όσον αφορά παθήσεις και θεραπείες ορθοπεδικών περιπτώσεων, με εντυπωσιακό αριθμό άρθρων σε σχέση με το καυτό ερώτημα «πότε πρέπει ο γιατρός να αποσύρεται» και απειράριθμες συμμετοχές σε ελληνικά και διεθνή (Αμερική και Καναδάς) συνέδρια, εντυπωσιάζει βαθιά με την ευαισθησία που αποκρίνεται τόσο στα διαχρονικά όσο και στα καθημερινά ερωτήματα που προκύπτουν για τους ευσυνείδητα εργαζόμενους στα νοσοκομεία οπουδήποτε γης.