Κι όχι μόνο. Σε αντίθεση με τον πιθανότερο αντίπαλό του τη δεύτερη Κυριακή της εκλογής αρχηγού από τη βάση, που καταφεύγει στην εύκολη θεσμικότητα μιας προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στη Βουλή – προκειμένου να ανέβουν τα ντεσιμπέλ –, εισηγείται ένα πλάνο δράσης το οποίο μπορεί να λανσαριστεί σαν το αναγκαίο χαρακτηριστικό μιας αντιπολίτευσης ικανής να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης, σαν προγραμματικός λόγος, δηλαδή. Η κινητικότητα του Δούκα, που αγγίζει τα όρια του μπιζιμποντισμού, εξηγείται εύκολα μέσα από το πρίσμα της εσωκομματικής αναμέτρησης. Ο άνθρωπος ο οποίος πέτυχε την πρώτη σοβαρή κεντροαριστερή νίκη στην πενταετία Μητσοτάκη έχει ενοχλήσει ένα μέρος του κεντρώου εκλογικού κοινού με τη σπουδή που έδειξε να μεταπηδήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή – άρα, κάπως πρέπει να ξαναπείσει τους απομαγεμένους πως αξίζει τη στήριξή τους. Ωστόσο, μέχρι τον Οκτώβριο, που θα στηθούν οι κάλπες της Χαριλάου Τρικούπη, θα κριθεί κάτι μεγαλύτερο από το πολιτικό μέλλον του ίδιου και των συνυποψηφίων του: θα φανεί κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να εκμεταλλευτεί την τελευταία του ευκαιρία να ανακτήσει το παλιό στάτους του κυβερνητικού κόμματος. Γιατί αν δεν γυρίσει γρήγορα πίσω σ’ αυτό, ίσως οι ψηφοφόροι αποφασίσουν ότι δεν το έχουν πια ανάγκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ