Σκηνή πρώτη, σε παραλία επαρχιακής πόλης. Το κάμα δείχνει τα τελευταία του δόντια πριν υποχωρήσει και παραδώσει στο μούχρωμα για να αλλάξει μια και καλή η διάθεση των λουομένων. Ενας νεαρός, υπάλληλος γειτονικού ζαχαροπλαστείου, μαζεύει υπομονετικά κουτάκια αναψυκτικών που άφησαν πίσω τους οι ορδές άγνωστων σε αυτόν συνομηλίκων. Μία μητέρα έχει μόλις καρφώσει την ομπρέλα στα βότσαλα και στρέφεται εξίσου υπομονετικά προς το παιδί με σύνδρομο Down. Η ζέστη δεν φαίνεται να την κάμπτει, η αντίσταση του ίδιου του παιδιού είναι μέρος μιας κανονικότητας, ο σύντροφος δεν προσφέρει ποτέ μια ανάσα ξεκούρασης. Για τη μία ώρα που στέκονται στην ακροθαλασσιά μένουν μόνοι τους, «ριγμένοι» στον κόσμο: μία αδάμαστη θέληση και μία ψυχή σε ανάγκη. Αθελά της παραδίδει ένα μάθημα στους παρακείμενους λουόμενους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή