Ετεροπροσδιορισμοί

Τι κοινό έχουν εκείνοι που, προχθές, αποφάσισαν ότι ο εκλιπών Αλέν Ντελόν ήταν πολύ δεξιός για τα γούστα τους και βάλθηκαν να τον αποδομήσουν με τον νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά; «Πάσχουν» από έναν ιδιότυπο ναρκισσιστικό ετεροπροσδιορισμό (δικός μου ο όρος). Για να το πω απλά, οι μανταμσουσούδες ενός συγκεχυμένου προοδευτισμού έκαναν αυτό που ξέρουν πολύ καλά και θεωρούν ότι τους συντηρεί στον αφρό της σοσιαλμιντιακής επικαιρότητας (στον αφρό του τίποτα δηλαδή). «Καταγγέλλοντας» ότι ο γάλλος σταρ ήταν ακροδεξιός, θεωρούν ότι κερδίζουν οι ίδιοι πόντους εικονικής αριστεροσύνης – άσε που, λέγοντας κάτι εντός γενικού συντονισμού, πιστεύουν ότι γίνονται αυτόματα μέλη μιας αισθητικής και ιδεολογικής ελίτ. Αντίστοιχα και ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής τα ‘χωσε σε αστυνομικό με τον οποίο λογομάχησε διαδικτυακά, αποκαλώντας τον αρχικά «μπατσάκο» (να υποθέσω επηρεασμένος από το «Ακου, ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ που ήταν ένα από τα «ευαγγέλια» της επαναστατημένης εφηβείας μας;), απειλώντας τον στη συνέχεια με μήνυμα στο οποίο του έλεγε «Μην έρθω στη Θεσσαλονίκη και σε τελειώσω, σκουπίδι» και κορυφώνοντας με την πολύ κομψή ευχή «Καλό ψόφο σε ό,τι αγαπάς». Ο Νίκος Παππάς φαντάζομαι ότι, βρίζοντας έναν «μπάτσο», αισθάνεται ο ίδιος μη σας πω και πιο «επαναστάτης» από την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια». Για τέτοιου επιπέδου σινεμασκόπ τεχνικολόρ αριστεροσύνη μιλάμε.