Ο Αλόνσο πλήρωσε το ρίσκο του

Είναι λογικό το rotation σε μια ομάδα που Πέμπτη βράδυ έπαιξε 120 άκρως απαιτητικά λεπτά ποδοσφαίρου σε ένα από τα πιο επιβλητικά γήπεδα της Ευρώπης και Κυριακή βράδυ κλήθηκε να μπει και πάλι στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει μία από τις καλές ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι λογικό μέχρι ένα σημείο όμως. Αν δούμε όλες τις ομάδες που έπαιξαν ευρωπαϊκό παιχνίδι την προηγούμενη εβδομάδα και αμέσως μετά είχαν παιχνίδι πρωταθλήματος, θα δούμε πως υπήρξε rotation, αλλού μεγαλύτερο και αλλού μικρότερο. Στον Παναθηναϊκό ο Ντιέγκο Αλόνσο επέλεξε ένα… extreme makeover που η κατάληξή του μόνο καλή δεν ήταν. Εννιά στους έντεκα διαφορετικοί από το Αμστερνταμ στο ΟΑΚΑ.Μονάχα ο Τζούρισιτς ως αριστερό εξτρέμ και ο Αράο που από τη μεσαία γραμμή μεταφέρθηκε στο κέντρο της άμυνας ήταν ίδιοι στο ματς με τον Αστέρα σε σχέση με εκείνους που παρατάχθηκαν απέναντι στον Αγιαξ. Κατά τ’ άλλα; Ντραγκόφσκι, Κώτσιρας, Ινγκασον, Γεντβάι, Μλαντένοβιτς, Μπακασέτας, Τσέριν, Μαντσίνι, Ιωαννίδης που ξεκίνησαν στη Γιόχαν Κρόιφ Αρένα ήταν στον πάγκο την Κυριακή και τη θέση τους είχαν πάρει οι Λοντίγκιν, Βαγιαννίδης, Σένκεφελντ, Μαξ, Βιλένα, Ζέκα, Μαξίμοβιτς, Τετέ και Γερεμέγεφ. Υπερβολή; Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε πως ναι, ο Αλόνσο πήρε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Ενα ρίσκο που δεν του βγήκε ούτε όσον αφορά την απόδοση της ομάδας, ούτε φυσικά όσον αφορά το αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός μπλόκαρε, δεν ήταν δημιουργικός, δεν είχε συνοχή στο παιχνίδι του και πολλές φορές οι παίκτες έμοιαζαν να προσπαθούν να μάθουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Ολα αυτά μέσα στο ματς, ενώ απέναντι βρισκόταν ένας αντίπαλος που κατά βάση έπαιζε με την περσινή ομάδα και έδειχνε πολύ μεγαλύτερη συνοχή στο παιχνίδι του.