Παρά τις αντικειμενικές και δομικές δυσκολίες που διέπουν το τελευταίο διάστημα τις δυνητικές επανεκκινήσεις με επίκεντρο έναν κοινό τόπο στο ακανθώδες θέμα του Κυπριακού, η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να παραιτηθεί από κάθε στρατηγική διαύλων επικοινωνίας και συζήτησης. Τα πρόσφατα γεγονότα ή οι δυσκολίες στην προσέγγιση είναι προφανώς παράγοντες που πρέπει η κυπριακή ηγεσία να λάβει σοβαρά υπόψη, παρ’ όλ’ αυτά η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ του Σεπτεμβρίου προσφέρει μία νέα δυνατότητα οι πλευρές να συναντηθούν και να επανεκκινήσουν η τριμερής επαφή και η διερεύνηση όλων των πιθανών συζητήσεων.

Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη προφανώς και το νέο γεωπολιτικό επισφαλές πεδίο, οι τρέχοντες πόλεμοι με τις επιπλοκές τους και βέβαια η αναδιάταξη που επέρχεται λόγω των αμερικανικών εκλογών στο ευρύτερο πλαίσιο. Ολα τα παραπάνω όμως θα πρέπει να στερεώνουν τη γραμμή και της Ελλάδας και της Κύπρου σε μία βιώσιμη λύση, σε μία συζήτηση ειλικρινή και πάνω στις αποφάσεις – ψηφίσματα προφανώς του ΟΗΕ, στο θέμα της εισβολής και της κατοχής στην Κύπρο.

Η μόνιμη και διαρκής συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου και το αντικειμενικά ευνοϊκό γεγονός πως και οι δύο χώρες ανήκουν στον σταθερό πυρήνα της Δύσης – και βέβαια είναι παράγοντες σταθερότητας στην όλη περιοχή – είναι ορισμένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα πρέπει να έχουμε στον νου μας και που θα πρέπει να διατρέχουν κάθε πτυχή της συζήτησης, της διερεύνησης και των προσεκτικών διαύλων με την άλλη πλευρά.