Αν δεν ξυπνήσουμε, θα περάσουμε στην κλιματική κατάρρευση

Πολλοί μιλούν για τον υπερτουρισμό που κινδυνεύει να αλλοιώσει για πάντα τη φυσιογνωμία τόπων και κοινοτήτων, λίγοι όμως ασχολούνται με τον συνδυασμό της κλιματικής κρίσης με αυτόν, και ακόμα λιγότεροι με την απροθυμία των τοπικών κοινοτήτων να κάνουν κάτι, όσο ακόμα υπάρχουν περιθώρια, γιατί πολύ απλά έχουν παρασυρθεί από τα τουριστικά υπερέσοδα. Οταν το ντοματίνι Σαντορίνης αντικατασταθεί στη χωριάτικη από την ντομάτα Βρετανίας που λόγω ζεσταμένου κλίματος έχει αρχίσει πλέον να ευδοκιμεί ικανοποιητικά και στη Γηραιά Αλβιώνα· όταν οι διεθνείς τουριστικοί πράκτορες στρέψουν τα μιλιούνια των καλοκαιρινών τουριστών από τα Δωδεκάνησα στα αμέτρητα νησάκια της Σκανδιναβίας για μπάνια στη θάλασσα που όσο πάει και ζεσταίνεται στα βόρεια· όταν στερέψουν οι πηγές πόσιμου νερού του Βίκου και γίνει ρηχός ο Αώος ποταμός κάνοντας το εμφιαλωμένο νερό πανάκριβο, όταν, όταν, όταν…, θα είναι πλέον πολύ αργά για δάκρυα.