Σφαίρες στη σκηνή

Ο χρόνος λειαίνει τις «επιφάνειες» και τις «γωνίες» και η νοσταλγία είναι το καλύτερο «μακιγιάζ» για τις εποχές. Το βλέμμα προς τα πίσω είναι εξωραϊστικό. Αναπολούμε εποχές που δεν ζήσαμε διότι τις φανταζόμαστε αθώες, γουστόζικες, αυθεντικές και καλοσυνάτες. Η απόσταση που μεσολαβεί μας κάνει να βλέπουμε το παρελθόν σαν έναν όμορφο κόσμο, σχεδόν ηθικό και, σίγουρα, πιο αγγελικά πλασμένο από τον δικό μας. Θεωρούμε ότι η εποχή μας είναι σκληρή, αδυσώπητη, ότι εγκλωβισμένοι μέσα σε πολιτικά, ιδεολογικά, κοινωνικά πάθη είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε, να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλον. «Φταίνε τα σόσιαλ μίντια επειδή καλλιεργούν τα πάθη και την εχθροπάθεια», λέμε. Γιατί όμως εγώ πιστεύω ότι, αν δεν ήταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα αλληλοχαστουκιζόμαστε στους δρόμους; Και αντί για την «κουλτούρα της ακύρωσης» θα είχαμε σε κάποιες περιπτώσεις την «κουλτούρα της σφαίρας»;