Η χρονιά της κρίσης

Μπορεί να εξηγείται και από την έμφυτη ανάγκη να ξορκίσει κάποιος το κακό, αλλά μπροστά στις εικόνες καταστροφής μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, στις παραλίες λειτούργησε ως αντίδοτο και η ανεκδοτολογία: «Ολα υπό έλεγχο. Αν η φωτιά ξεφύγει από το Χαλάνδρι, θα σβήσει στο Νομισματοκοπείο». Ή «θα την πιάσει φανάρι στην Κηφισίας και θα σταματήσει»! Το αντιλαμβάνονται και στο Μαξίμου ότι το πρόβλημα για την κυβέρνηση μάλλον μεγεθύνεται όταν η κυβερνητική δράση και διαχείριση φαινομένων και καταστάσεων αναγκάζει το μεγάλο ακροατήριο να καταφύγει σε χιουμοριστικές ενέσεις. Αυτή είναι η μία εικόνα του καλοκαιριού που δεν αντιμετώπισαν βέβαια με τον ίδιο τρόπο οι πυρόπληκτοι και όσοι βρέθηκαν στην καρδιά των πυρκαγιών. Η άλλη εικόνα που καλύπτει άπαντες έχει να κάνει με την ακρίβεια και το νέο κύμα αυξήσεων που χτύπησε τους παραθεριστές και όσους έμειναν πίσω. Η τιμή του καφέ στο ράφι του σουπερμάρκετ που μέσα σε δώδεκα μήνες εκτινάχθηκε από τα 4,44 στα 6,58 ευρώ, τεντώνει τα νεύρα και δεν συνοδεύεται από ανέκδοτα. Πρόκειται για αντίδραση που επίσης έχουν καταγράψει στο πρωθυπουργικό επιτελείο, μέσα από τις κυλιόμενες μετρήσεις και τα μετεκλογικά φόκους γκρουπ. Και με αυτά τα δύο βασικά ζητήματα, την ακρίβεια διαρκείας και τη διαχείριση κρίσεων, η κυβέρνηση προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει έναν σκληρό χειμώνα.