Η παγίδα της υπερέκθεσης

Αν γκουγκλάρεις το όνομά της, πριν ακόμη συμπληρώσεις το «Κλέλια», εκεί στο «Κλέλ…», εμφανίζεται πρώτο πρώτο το «Κλέλια Ανδριολάτου». «Πατάς» επάνω και προβάλλεται ένας ορυμαγδός διαδικτυακών δημοσιευμάτων που, επί της ουσίας, ελάχιστα διαφέρει το ένα από το άλλο. «Η Κλέλια Ανδριολάτου τόπλες στην Τζια». «Η Κλέλια Ανδριολάτου κάνει γιόγκα με το μαγιό της». «Πήγε βόλτα στο χωριό της, το Κατάκολο, φορώντας ένα καπέλο και ένα μαγιό». «Το φωτογραφικό άλμπουμ της Κλέλιας από τη Σίφνο». «Η Κλέλια Ανδριολάτου λύνει σταυρόλεξο σε παραλία στα Κουφονήσια». «Με ένα σούπερ τοσοδούλι κόκκινο μπικίνι στους Παξούς για τις πρώτες βουτιές». «Ποζάρει σαν γοργόνα με φόντο το απέραντο γαλάζιο». Και άλλα πολλά στο ίδιο πάντα πλαίσιο. Τα οποία βεβαίως συνοδεύονται από τις ανάλογες φωτογραφίες. Αυτά μόνο τους δύο τελευταίους μήνες. Αν πας λίγο πιο πίσω, θα τη δεις με σούπερ γκλάμουρ κίτρινο φόρεμα στο κόκκινο χαλί των Καννών (χωρίς όμως να καταλαβαίνεις από τα δημοσιεύματα για ποιον ακριβώς – ή, έστω, περίπου – λόγο βρέθηκε εκεί), θα μάθεις το νέο μανικιούρ που προτείνει, τη μεγάλη αλλαγή που έκανε στα μαλλιά της, ποια απόχρωση κραγιόν προτιμά, το αγαπημένο της άρωμα, θα διαβάσεις για τους γονείς της, για τον σύντροφό της, για την κολλητή της, για τη φιλία από τα παιδικά της χρόνια με τον ολυμπιονίκη μας Μανόλο Καραλή και… ας σταματήσω εδώ διότι μπορεί να πάει όλη η σελίδα έτσι.