Η σπουδαία καναδή συγγραφέας Αλις Μονρό (Οντάριο του Καναδά, 1931-2024) εξέδωσε πολλές συλλογές διηγημάτων και χαρακτηρίστηκε «τεχνίτρια του λόγου στη διηγηματογραφία» από τη Σουηδική Ακαδημία, όταν τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ το 2013. Το έργο της περιγράφει μέσω της μινιμαλιστικής γραφής, με σαφήνεια, ακρίβεια και τη σωστή χρήση των λεπτομερειών ωστόσο, τις διαθέσεις και τις συγκρούσεις, τόσο τις εσωτερικές όσο και εκείνες των ηρώων της με τους άλλους. Παράλληλα αυτό δίνει μια πανοραμική περιγραφή των ανθρώπινων τύπων, χαρακτηριστικά τα οποία θυμίζουν τη γραφή μιας άλλης σημαντικής καναδής διηγηματογράφου, της γαλλόφωνης Γκαμπριέλ Ρουά, γνωστής στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από τη συλλογή διηγημάτων της με τον τίτλο Ιστορίες από την οδό Ντεσαμπώ (μετάφραση Φοίβος Πιομπίνος, Μαΐστρος, 2008). Μόνο που η Αλις Μονρό διευρύνει περισσότερο τη θεματική της, αλλά και την τεχνική της, με τις διακλαδώσεις και το βάθος που δημιουργεί μέσα στις ιστορίες της. Δεν προσπερνάει τα αφανή, τα ταπεινά υλικά που συνιστούν την πραγματικότητα, αντιθέτως τα τοποθετεί στο κέντρο της ζωής των χαρακτήρων και δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που φέρνουν στο προσκήνιο την ανατροπή και το απροσδόκητο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή