Μια σύγχρονη δημοκρατία, για να λειτουργεί σωστά, χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση που επιλύει προβλήματα και μια επίσης ισχυρή αντιπολίτευση που την ελέγχει. Oταν η κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή, αναγκάζεται να κάνει παραχωρήσεις και συμβιβασμούς. Κι όταν η αντιπολίτευση δεν είναι ισχυρή, αδυνατεί να αποτελέσει έναν εναλλακτικό πόλο εξουσίας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να βγήκε ισχυρή από τις τελευταίες εκλογές, αλλά έχει αποδυναμωθεί από την ανεπαρκή, αν όχι αποτυχημένη, διαχείριση μιας σειράς κρίσεων, είτε πρόκειται για τις υποκλοπές είτε για τα Τέμπη είτε για τις φωτιές στα δάση. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η πρώτη απάντηση που έδινε σε οποιαδήποτε κριτική δεχόταν ήταν ότι έχει το λαϊκό βάπτισμα και ότι όποιος θέλει να την αμφισβητήσει μπορεί να το κάνει με μια πρόταση μομφής. Ουσιαστική συζήτηση έτσι δεν γινόταν, τα προβλήματα δεν λύνονταν και η κοινή γνώμη έμενε με μια αίσθηση αλαζονείας.

Το φαινόμενο αυτό είναι εν πολλοίς προϊόν του γεγονότος ότι η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και αναποτελεσματική. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει πλέον ο παλιός διπολισμός, με τα σαφή πλεονεκτήματα και τις αναπόφευκτες αδυναμίες του. Το πρόβλημα είναι ότι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης ταλανίζονται από διαρκείς κρίσεις ηγεσίας που τα οδηγούν στην εσωστρέφεια. Στο ένα, τον ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία αμφισβητείται: πρώτα από στελέχη που κατήγγειλαν την αποϊδεολογικοποίηση του κόμματος, ύστερα από την «ομάδα Τσίπρα», σήμερα από τον Πολάκη. Στο άλλο, το ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία αναζητείται: ο σημερινός αρχηγός κατηγορείται ότι δεν μπορεί να προσδώσει στο κόμμα κυβερνησιμότητα και οι λογαριασμοί θα λυθούν προσεχώς σε εσωτερικές εκλογές.

Ετσι συμβαίνει βέβαια στα δημοκρατικά κόμματα: η ζύμωση είναι ένδειξη πλουραλισμού, η σιωπή ένδειξη αυταρχισμού. Αλλά κι αυτή η ζύμωση πρέπει κάποια στιγμή να ολοκληρωθεί. Ο Στέφανος Κασσελάκης πρέπει να βρει μια μέθοδο διοίκησης που δεν διχάζει, αλλά ενώνει. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρέπει να διευκολύνει μια διαδικασία που θα εξασφαλίσει διαφάνεια και καθαρές λύσεις. Μόνο έτσι η κυβέρνηση θα αισθανθεί ότι έχει απέναντί της υπολογίσιμους αντιπάλους. Και θα επιδιώξει να αποδείξει τη δική της αξία.