Οποιος παρακολουθούσε το πρώτο μέρος της ομιλίας Τραμπ στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, στα μέσα Ιουλίου, θα μοιραζόταν, φαντάζομαι, την ίδια αίσθηση. Πως η μάχη έχει κριθεί. Πως δεν υπάρχει τρόπος να χάσει τις εκλογές. Είχε μόλις επιβιώσει μιας δολοφονικής επίθεσης. Είχε εικονογραφήσει την επιβίωσή του με την τέλεια προεκλογική φωτογραφία – αίμα στο πρόσωπο, αγέρωχο ύφος, υψωμένη γροθιά και η αμερικανική σημαία στο βάθος. Και κεφαλαιοποιούσε πολιτικά την περιπέτειά του με μια ομιλία ασυνήθιστης για αυτόν αυτοσυγκράτησης και μέτρου (που εξατμίστηκαν στο δεύτερο μισό της ομιλίας του). Επιπλέον, είχε απέναντί του έναν αντίπαλο που έπρεπε σε κάθε του εμφάνιση να απαντά σε ένα και μόνον ερώτημα: αν έχει τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις που απαιτεί το αξίωμα που διεκδικούσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή