Δεν θα μπορούσα να δω το «Στάλκερ» σε ένα λάπτοπ

Κινηματογράφος Αλκυονίς. Κάποτε. Τρεις ταινίες, τρία διαμαντάκια, με το ίδιο εισιτήριο κάθε φορά. Δεν μπόρεσα ποτέ να τις δω και τις τρεις. «Στάλκερ» του Ταρκόφσκι. «Χάος» των αδελφών Ταβιάνι, Μπέργκμαν, Αντονιόνι, Φελίνι κ.λπ. Ο «Λόγος» του Ντράγιερ. Σπουδαία ταινία. Η πίστη στο θαύμα δοσμένη με τον πιο λιτό και τον πιο πυκνό τρόπο που έχω δει ποτέ σε ασπρόμαυρη ταινία. Αυτή η συγκλονιστική, λιτή φόρμα με συντάραξε. Η ψυχρή απολυτότητα του θανάτου, η ελπίδα που φυτρώνει μέσα από την απελπισία, ο αλλόκοτος φωτισμός μέσα στους κλειστούς χώρους που σου υποβάλλουν την ιδέα πως μέσα σε αυτήν τη φαινομενική ακινησία μπορούν να συμβούν ξαφνικά τα πάντα.