Πρόσωπο

Ασπονδοι εσωκομματικοί του φίλοι και πολιτικοί αντίπαλοι επιχειρούν να προβλέψουν πόσο θα έπεφταν τα ήδη πεσμένα νούμερα του ΣΥΡΙΖΑ αν παραδοθεί κι επίσημα στον -ισμό που τον έχει διαμορφώσει ανεξάρτητα από το ποιος κρατάει τα ηνία του. Βέβαια, δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να φανταστεί κανείς πώς θα είναι ένα τέτοιο μέλλον. Γι’ αυτό, οι υποθέσεις που ακούγονται, μαζί με τις αναλύσεις της εσωτερικής πραγματικότητας του κόμματος τον τελευταίο χρόνο, έχουν αξία για έναν λόγο που υπερβαίνει το παραπολιτικό κουτσομπολιό ή τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζουν γιατί υπογραμμίζουν τον ρόλο που παίζει για μια πολιτική δύναμη το πρόσωπο το οποίο αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τις ιδέες και τις προτάσεις της: το πρόσωπο του αρχηγού. Παρά την πολιτικώς ορθή άποψη ότι τα κόμματα δεν είναι μονοπρόσωπες επιχειρήσεις, το πρώτο μεταξύ ίσων στέλεχός τους έχει τη δύναμη να αυξήσει ή να μειώσει την απήχησή τους στο εκλογικό σώμα. Οχι μόνο επειδή το ελληνικό σύστημα γίνεται ολοένα και πιο προσωποκεντρικό, όπως επισημαίνουν οι εκλογολόγοι (οι ψηφοφόροι τείνουν να ψηφίζουν σήμερα με κριτήριο τον επικεφαλής, όχι την παράταξη). Αλλά και γιατί κάθε κομματικό brand διαλέγει τον brand ambassador που το εκφράζει περισσότερο σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.