Η τυφλή πολλαπλή δολοφονική τρομοκρατική επίθεση της περασμένης εβδομάδας στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας δεν έφερε στη χώρα μόνον πένθος, μα εξίσου οργή και ανασφάλεια. Και αυτά έχουν άλλους «νόμους» από τον πόνο: δεν σχετίζονται πλέον με τη θλίψη, αλλά με τα αντανακλαστικά του συλλογικού φόβου, την πρόταξη επιθετικής αυτοπροστασίας, κάτι που καταλήγει να περιλαμβάνει για μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης πρακτικές εκδίκησης και μαζικής συλλογικής ευθύνης πληθυσμιακών ομάδων. Και που για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρόκειται αυτομάτως από τη φύση τους για αντανακλαστικά όχι πλέον προσωπικά ή απλώς κοινωνικά, αλλά πολιτικά, και μάλιστα στην πιο επιθετική τους μορφή. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε είναι που αποκτούν την πραγματική τους σημασία από εκείνο το σημείο και πέρα: δηλαδή από την ώρα που αυτομάτως γίνονται «βούτυρο στο ψωμί» των πολιτικών δυνάμεων που επενδύουν συστηματικά στη στοχοποίηση τέτοιων εχθρών, κάτι που συμβαίνει πλέον διεθνώς και που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή