Κυκλοφορεί, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, στα συριζαϊκά πηγαδάκια μια παρομοίωση του Αλέξη Τσίπρα με τον Κώστα Καραμανλή. Οτι μετατρέπεται, ας πούμε, ο πρώτος σε σιωπηλό πανταχού παρόντα. Εγώ, πάντως, από την πλευρά του τέως πρωθυπουργού άλλο κλίμα εισπράττω. Ο Τσίπρας σχεδιάζει στο μέλλον να μιλήσει, όταν θέλει να μιλήσει και θα μιλήσει για όλα, απολογιστικά και ξεκάθαρα. Αυτό που δεν πρόκειται να κάνει – λένε συνομιλητές του – είναι να ανακατευτεί με τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη φάση, ούτε σκοπεύει να επιστρέψει σε αυτό για να κάτσει στην καρέκλα από την οποία παραιτήθηκε, ούτε και να εμφανιστεί δημόσια ως από μηχανής Θεός που θα λύσει τα προβλήματά του. Το περιβάλλον του δεν θέλει να διαψεύσει και την εικόνα που επιχειρούν κάποιοι – λένε – να δημιουργήσουν ότι ελέγχει απολύτως τι λένε και τι κάνουν τα στελέχη που έχουν αναφορά σε αυτόν, κινώντας τα νήματα οργανωμένα και μεθοδικά στο παρασκήνιο. Αυτό, βέβαια – λέω εγώ τώρα – δεν σημαίνει ότι δεν τους μιλάει κιόλας και δεν λέει τη γνώμη του…
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ