Επιστρέφοντας σώοι

Γυρίσαμε και φέτος από τις διακοπές μας ζωντανοί κι ευγνώμονες, σαν να επιστρέψαμε σώοι απ’ τον πόλεμο. Δεν πήγαμε, ευτυχώς, από πυρκαγιά, δεν πήγαμε από πλημμύρα, το τρένο δεν έκανε μετωπική με άλλο τρένο, το φέρι μποτ δεν βούλιαξε, δεν υπέστη επακούμβηση, δεν του ‘φυγε η προπέλα εν πλω, κι εκεί στο  νησί αποφύγαμε – από τύχη – το τροχαίο, τη δηλητηρίαση από μύδια, ή από μπαγιάτικες σαρδέλες. Λούνα παρκ δεν υπήρχε να ανεβούμε στις κούνιες – και καλύτερα. Δεν μπλέξαμε σε άγριο καβγά, δεν πνιγήκαμε στη θάλασσα, παρότι λόγω ηλικίας είμαστε στο γκρουπ που πνίγεται κάθε καλοκαίρι – πάνω από τετρακόσιοι ηλικιωμένοι παραδίδουν πινακίδες μέσα στο νερό, και μάλιστα στα ρηχά, κάθε καλοκαίρι. (Παρότι κατά μια έννοια φεύγουν περίπου όπως θα ήθελε να αποχωρήσει και ο Νίκος Καββαδίας.)